Op vrijdag 12 december speelt het absurdistische trio Un, Dos, Stress hun grote Carnavalsspecial in Theater de Bussel. Na het zien van deze show zal carnaval nooit meer hetzelfde zijn, waarschuwt het drietal grappend over hun comedyshow. Een gesprek met Thijs van de Meeberg van cabaretformatie Un, Dos, Stress waarom juist carnaval zoveel stof biedt voor een voorstelling. En vanwaar de strijd tussen Limburg en Brabant als het gaat om dit volksfeest?
Wie is Un, Dos, Stress?
“Wij zijn een cabaretformatie geboren uit het verlangen om met elkaar en het publiek op het podium zoveel mogelijk plezier te hebben. We zijn alle drie ook solocabaretiers. Totaal andere makers en verschillende type voorstellingen, maar wat ons bindt is hetzelfde gevoel voor humor. En met drie op het podium kan je zoveel meer dan alleen. We maakten eerder een kerstspecial. Drie decembermaanden toerden we daarmee en het was fantastisch om samen op pad te zijn. Nu onderbreken we onze solo tournees ook weer om met elkaar en het publiek super toffe avonden te beleven.”
Waar gaat De grote Un, Dos, Stress Carnavalsspecial over?
“Onze voorstelling is alsof je in een achtbaan langs alle elementen van het carnaval gaat. Het gaat over de gesprekken bij de wc’s, muntverkoop en een arrogante prins carnaval, maar ook over de tradities, de rituelen en het verlangen naar het volksfeest van het Zuiden. De voorstelling bestaat uit sketches, scenes en korte momenten. We spelen veel met audio en decor en kleden ons de hele avond om. Het is geen revue of een buutavond. Het is een professionele cabaretvoorstelling met als vertrekpunt carnaval.”
Hoe zijn jullie op deze thematiek gekomen?
“Nou, kijk. Marco Lopes is Hagenees en weet niks van carnaval. Maar Remy komt uit Limburg en Thijs uit Brabant. En het hele jaar hebben Remy en Thijs het over carnaval en snapt Marco er niks van. De woorden niet, de passie niet en vooral niet waarom er tussen Thijs en Remy zo een strijdt is over wiens carnaval beter is. Of zoals Remy zegt: vastelaovend. Die discussies gaan over kleding, hoe je de prins uitroept, waar je carnaval viert, wat je eet, welke muziek. De verschillen tussen Brabant en Limburg zijn gigantisch. En tijdens de zoveelste discussie zei Marco “hier kan je echt een voorstelling over maken” en dat hebben we niet meer los gelaten. We hebben tal van standaard situaties geopperd die leuk theater opleveren. De optocht in een klein gehucht bijvoorbeeld, twee loopgroepen en één wagen. Die treurigheid is goud waard. Maar ook de dronken mannen die elkaar maar niet begrijpen maar wel door blijven praten.
Langzaam kreeg de voorstelling vorm, we hebben eerst scenes bedacht en toen gekeken naar het verbindende element los van het thema. Dat is toch wel de strijd tussen Limburg en Brabant en Marco die als Hollander maar open blijft staan voor carnaval, maar er steeds minder van begrijpt.
Daarom is de voorstelling ook uitermate geschikt voor mensen die een partner hebben die dol is op carnaval, maar van de wederhelft daar niks van berijpt. Na deze voorstelling wel.
En ook geschikt voor iedereen die nieuwsgierig is naar het feest, maar het zeker nooit wil vieren. Nu kan je het veilig meemaken, doorgronden en soms zelfs voelen.
En voor carnavalsvierders is de voorstelling natuurlijk helemaal geschikt! Je hart ophalen en mee strijden, welk carnaval is het beste? En mag die Hagenees eigenlijk wel mee doen?”
Wat kan publiek verwachten van een avond bij jullie in de zaal?
“Fysiek, absurdistisch en lomp cabaret. In de scenes sparen we elkaar zeker niet, of we nu elkaar pesten in een tekstscene, uit de bocht vliegen met een rolstoelrace of elkaar insmeren met derrie. We gaan er vanaf seconde één tot het laatste moment vol op. Bij Un Dos Stress kan je weer even kind zijn. Op de eerste plaats wijzelf, maar het publiek ook zeker. We maken het leven weer even een speeltuin.”
Wie zijn jullie voorbeelden?
“Remy zijn grote voorbeeld is Thijs, Thijs zijn grote voorbeeld is Marco en Marco bewondert Remy.
En onze technicus Marco Koppers bewonderen we ook: rookmachines, bellenblaas, tientallen audio bestanden en veel lichtwissels. De samenwerking met onze technicus is erg tof en bijzonder. We doen het echt samen en dat maakt de voorstelling strak.
We genieten nog altijd van Monty Phyton. Die fantasie en de eindeloos veel mogelijkheden met een simpel decor en treffende vondsten is genieten.
Het fysieke en lompe cabaret van Waardenberg en De Jong is geweldig om te zien. We kennen elkaar van de Koningstheateracademie, we hebben er met veel plezier gestudeerd en veel geleerd. Maar de opleiding is ook erg gericht op taal en inhoud: wat wil je zeggen? Waarom? Van kijken naar Waardenberg en de Jong leerden we dat het ook erg fijn en leuk is om elkaar met een skippybal te slaan. Want soms wil je de ander gewoon even slaan. Waarom is niet zo belangrijk.
En Alex d'Electrique, een met alle respect – gestoord theatergezelschap. De anarchie, de wanorde, het eindeloze. Het helpt ons soms echt als we een scene willen afronden en niet weten hoe, om te denken: wat zou Alex d'Electrique gedaan hebben? Dan kunnen we meestal nog wel een paar stappen extremer bedenken dan dat we hadden.
En vroeger keken we alle drie, nog voor we elkaar kenden, “Roos en de Mannen” en “Rembo & Rembo” van Villa Achterwerk. Cartoonesk, licht gewelddadig, ondeugend, precies alles wat van je ouders niet mocht. Dat is Un, Dos, Stress ook.”
Waar kunnen jullie niet zonder als je moet spelen?
“Elkaar. Ja beetje flauw antwoord, maar we hebben elkaar kwaliteiten nodig om Un Dos Stress te zijn. We hebben alle drie evenveel input en de samenwerking is gelijkwaardig, maar ieder brengt zijn eigen specialisme en talenten mee. Daar vertrouwen we elkaar ook blind op. Marco is een echte acteur, goede speler. Daar tilt hij Remy en Thijs mee op. Thijs is een maker vanuit tekst, hij schrijft de scenes uit, en strijkt het script met precisie glad. Remy is een fysieke maker, hij brengt de slapstick en de mime mee.”
Wat weet het publiek nog niet over jullie?
“Dat we dus hele lieve jongetjes zijn. Rustig, ambitieus en doelgericht werken we aan een voorstelling die overloopt van chaos en komische effecten. De moeder van Remy zei ooit “stuk voor stuk zijn het lieve jongens, maar je moet ze nooit, maar dan ook nooit bij elkaar zetten”. Gelukkig gebeurde dat wel en nu toeren we met een carnavalsspecial door het land. We gaan in première in Brabant en Limburg en we kunnen niet wachten.”
