Naar de hoofdinhoud Naar de voettekst

TRIO 258

Buitengewoon Klassiek
zo 8 jan 15:00
8 jan
15:00

Buitengewoon Klassiek trakteert u zoals altijd op prachtige klassieke muziek. Iedere eerste zondag van de maand worden in Theater de Bussel zorgvuldig geselecteerde, uiterst getalenteerde pianisten gepresenteerd. 

Tijdens deze voorstelling zal Trio 258 een geweldig concert geven. Dit trio bestaat uit pianiste Lestari Scholtes, violist Eduardo Paredes Crespo en cellist Leonard Besseling, drie bevlogen musici met een rijke kamermuziekhistorie in binnen- en buitenland. Het pianotrio vormde zich in 2015 in een sfeervolle repetitieruimte aan de Keizersgracht 258 te Amsterdam. Op datzelfde adres, enkele verdiepingen lager, werd tevens de cello van Leonard gebouwd door vioolbouwer Matthieu Besseling, zijn vader. Het trio trad op in onder meer het Concertgebouw Amsterdam, TivoliVredenburg Utrecht en het Muziekgebouw Eindhoven, in diverse Radio4-programma’s en op festivals als het Stiorioni Festival. Ook was het trio te horen bij Podium Witteman op NPO 2.

Geïnspireerd door hun gedeelde passie voor kamermuziek, zijn de leden van TRIO 258 voortdurend samen op zoek naar een zo krachtig mogelijke verbinding met de muziek én met hun publiek. In dit onderzoek schuwen zij het persoonlijke niet; verkennen zij vanuit grenzen van intimiteit en kwetsbaarheid hun liefde voor het repertoire. Het trio is op zoek naar een eigen geluid, geïnspireerd op een meer romantisch klankideaal van weleer. Een klank die altijd voortkomt uit dat waar de muziek om vraagt. Daarbij focust TRIO 258 zich met name op de romantiek (1810-1915), een periode waarbij, zeker in vergelijking met de barok en het classicisme, de authentieke uitvoeringspraktijk nog minder vaak wordt uitgelicht. Juist uit deze periode bestaan er nog geluidsopnames waaruit in zekere mate af te leiden is hoe er in die tijd gespeeld werd. TRIO 258 laat zich door deze overlevering inspireren: beleving, eigenheid en de zoektocht naar vrijheid in de muziek op de meest grenzeloze manier staan centraal. Daarnaast spelen Eduardo en Leonard net zoals de strijkers uit de romantiek op darmsnaren; snaren die sneller ontstemmen, met een grotere uitdaging om te bespelen, maar wel meer mogelijkheden geven op het gebied van klankkleur en articulatie.

Het repertoire van het trio varieert van Haydn tot Shchedrin, met natuurlijk een bijzondere aandacht voor het romantische pianotriorepertoire. Zo toerde TRIO 258 onlangs door Nederland met onder andere het zeer zelden gespeelde en grootse tweede pianotrio van Sergei Rachmaninoff.  In 2022 zal het trio zijn debuut-cd uitbrengen met werken van Rachmaninoff. 

Onderdeel van

Trio 258 zal op deze datum de volgende stukken spelen:

Ludwig van Beethoven (1770-1827)

Pianotrio opus 70 nr. 2

- Poco sostenuto – Allegro, ma non troppo
- Allegretto
- Allegretto ma non troppo
- Finale. Allegro

Opus 70 is een set van twee pianotrio's van Ludwig van Beethoven, geschreven voor piano, viool en cello. Beide trio's zijn gecomponeerd tijdens het verblijf van Beethoven op het landgoed van gravin Marie von Erdödy en zijn aan haar opgedragen vanwege haar gastvrijheid.  Ze werden gepubliceerd in 1809.
De stukken zijn representatief voor Beethovens "Midden" stilistische periode die liep van ongeveer 1803 tot 1812, en die veel van zijn beroemdste werken omvatte. 


Dmitri Sjostakovitsj (1906-1975)

Pianotrio nr. 2

-  Andante — Moderato 
- Allegro con brio
- Largo
- Allegretto — Adagio

Het Pianotrio nr. 2 is een werk dat niet alleen de tragische omstandigheden weerspiegelt van de periode waarin het werd geschreven, maar ook rouwt om het verlies van de briljante musicoloog Ivan Sollertinsky die onverwacht op 41-jarige leeftijd stierf in 1944.

Hij was Sjostakovitsj’ beste vriend. Deze stortte zijn verdriet uit in een brief aan de weduwe van Sollertinsky: 'Ik heb geen woorden om de pijn uit te drukken die mijn hele wezen pijnigde toen ik dit nieuws ontving ... Ik ben hem veel dank verschuldigd voor mijn carrière. Het zal ongelooflijk moeilijk zijn om zonder hem te leven.’
De componist besloot dat zijn nieuwe Trio zou worden opgedragen aan de nagedachtenis van Sollertinsky. Op deze manier zette hij een traditie voort van herdenkingspianotrio's van Russische componisten die eind 19e eeuw begon met werken van Tsjaikovski, Arensky en Rachmaninov.

Toch overstijgt het Trio van Sjostakovitsj deze eerdere modellen door ook de confrontatie aan te gaan met de verschrikkingen van het terugtrekkende Duitse leger tijdens de laatste oorlogsjaren. Sjostakovitsj was diep geraakt door de verhalen in de Sovjetpers waarin stond dat SS-bewakers in de vernietigingskampen van Treblinka en Majdaenk joodse gevangenen hadden gedwongen hun eigen graf te graven en erop te dansen. Deze gruwelijke omstandigheden leidden tot de macabere muzikale beelden die de Trio's Finale achtervolgen.